حافظهی ما زیرِ فشار و نفوذِ دائمی تصوّرات و رؤیاهای ماست، و از آنجا که دچارِ این وسوسه هستیم که رؤیاها و خیالبافیهای خودمان را واقعی بگیریم، از دروغهای خودمان هم حقیقت میسازیم. حقیقت، در مقایسه با خیال، تنها از اهمیتی نسبی برخوردار است؛ چرا که هردوی آنها به یک اندازه زنده وشخصی هستند.
با آخرین نفسهایم، لوئیس بونوئل